Borelioza to choroba stosunkowo młoda. Zdiagnozowano ją dopiero w drugiej połowie lat 80-tych XX wieku. Odpowiedzialne za jej powstanie są bakterie Borrelia Burgdorferi, które mogą przybierać różne formy. Pierwsza, krętka, bardzo ruchliwa oraz druga – cysta, przyjmująca postać niemalże nieruchomą. Istnieje również kilka odmian samej choroby. W niektórych przypadkach dolegliwości dotyczą wyłącznie stawów, w innych zaś mogą obejmować obszary neurologiczne.
Objawy boreliozy
Borelioza atakuje tkankę mięśniową, łączną oraz nerwową. Pierwsze objawy uwidaczniają się od 1 do 3 tygodni od momentu ukąszenia przez kleszcza. Pacjenci mogą zaobserwować rumień wędrujący, czyli zaczerwienienie skóry obejmujące obszar od kilku do kilkunastu centymetrów. Klasyczny rumień przy ukąszeniu kleszcza jest jaśniejszy od środka. Bardzo ważne jest, aby jak najszybciej podać choremu antybiotyk, który zapobiegnie przeistoczeniu się choroby w postać rozsianą.
Od dwóch tygodni do nawet kilku miesięcy od ukąszenia, mogą pojawić się objawy wtórne, w postaci zapalenia stawów, zaburzeń ze strony układu krążenia bądź układu nerwowego. Po roku, borelioza przeistacza się w postać przewlekłą, której towarzyszy niezwykle długa lista objawów. Od gorączki, po ból głowy, dreszcze, po tiki mięśni, sztywność stawów czy paraliż mięśniowy i kłopoty z mówieniem.
Leczenie boreliozy
Leczenie boreliozy polega na poddaniu chorego terapii antybiotykowej. W niektórej grupie pacjentów leczenie może trwać kilka tygodni, podczas gdy u innych kilkanaście miesięcy. Różnica w czasie leczenia wynika z momentu postawienia prawidłowej diagnozy. Jednak w kategorii leczenia boreliozy, lekarze mają podzielone zdania. Jedni, stosujący się do procedur IDSA są zdania, że krótka antybiotykoterapia zawsze kończy się pomyślnie dla pacjenta. Jeśli pomimo zakończonej kuracji chory nadal się źle czuje, jest to objaw zespołu poboreliozowego, który leczy się objawowo.
Innego zdania są lekarze zrzeszający się w stowarzyszeniu ILADS. Ci z kolei są przekonani, że do pokonania boreliozy potrzeba długiej i złożonej antybiotykoterapii, której czas trwania jest dla każdego pacjenta ustalany indywidualnie. Krótkie leczenie jedynie wzmacnia bakterie odpowiedzialne za chorobę.
Wykrywanie boreliozy
Mimo, że na rynku są dostępne różnego rodzaju testy, to jednak żaden z nich nie jest w 100 procentach jednoznacznie stwierdzić, czy zakażeni zostaliśmy boreliozą. Pacjenta można poddawać badaniom serologicznym, które polegają na wykrywaniu przeciwciał IgM oraz IgG przeciw Borelii. Jednak wspomniane przeciwciała są widoczne w badaniu dopiero po upływie kilku tygodni, kiedy bakterie chorobotwórcze zajęły większą część naszego organizmu. Dodatkowo, bakterie posiadają umiejętność przenoszenia się (z krwi do płynu stawowego lub centralnego układu nerwowego), a wtedy zawartość przeciwciał we krwi spada.
Dużą popularnością cieszy się test ELISA, który jednak często podaje zakłamane wyniki. Nieco lepszym badaniem jest test Western Blott, jednak jego wykonanie jest możliwe dopiero po upływie trzech tygodni od ukąszenia. Najdokładniejszym jest test PCR, który polega na poszukiwaniu w organizmie chorego DNA bakterii.
