Choć objawy szkarlatyny są niezwykle charakterystyczne to jednak coraz częściej lekarze twierdzą, że jej symptomy mogą być nietypowe, a co za tym idzie, trudne do postawienia prawidłowej diagnozy. Szkarlatyna, inaczej nazywana również jako płonica, nie wykryta lub niewłaściwie leczona, może być przyczyną wielu poważnych powikłań.
Tradycyjne objawy zwiastujące szkarlatynę to ogólne rozbicie, wysoka temperatura, silny ból gardła oraz charakterystyczna wysypka, obejmująca swym zakresem tułów oraz kończyny. Lekarze jednak są co do jednego zgodni, współczesna wersja płonicy nie daje wszystkich objawów, z kolei u dorosłych jest często mylona z silną reakcją alergiczną.
Objawy typowe dla szkarlatyny
Do najczęstszych symptomów chorobowych można zaliczyć:
- silne dolegliwości bólowe głowy,
- złe samopoczucie,
- ogólne rozbicie,
- dolegliwości bólowe brzucha,
- mdłości i wymioty,
- wysoka temperatura sięgająca nawet 40 stopni Celsjusza,
- dolegliwości bólowe gardła
- obrzęk migdałków i charakterystyczny biały nalot,
- biały, gruby nalot na języku, z czasem przybierający kolor malinowy,
- obrzęk i bolesność węzłów chłonnych szyi
Wysypka – charakterystyczny objaw świadczący o szkarlatynie
Równolegle z wystąpieniem gorączki lub najdalej do trzech dni później, ciało pacjenta chorego na szkarlatynę pokrywa się wysypką. Zmiany skórne są żywo czerwone – szkarłatne i drobne. Wyglądem przypomina kaszkę. Obejmują tułów i kończyny, w szczególności te miejsca, które najbardziej podatne są na wzrost temperatury. A zatem zgięcia rąk, nóg czy pachwiny. Z upływem czasu drobnogrudkowa wysypka zlewa się w plamy.
Innym, równie charakterystycznym objawem towarzyszącym szkarlatynie jest intensywny rumień na twarzy. Czerwone są policzki oraz czoło, podczas gdy skóra w okolicy nosa i kącików ust pozostaje w normalnym kolorze. U dorosłych płonica często może przybierać wypukłe wykwity na twarzy, co dla wielu lekarzy jest mylną podstawą do stwierdzenia silnej alergii.
Inny, równie charakterystyczny objaw typowy dla szkarlatyny to tworzenie się nowych wybroczyn w miejscach uszczypnięcia skóry oraz schodzenie wysypki, która nierozerwalnie związane jest z łuszczeniem skóry. Dla uzyskania absolutnej pewności, czy wystąpiła u nas szkarlatyna, zaleca się wykonanie wymazu z gardła na obecność paciorkowca typu A, czyli bakterii odpowiedzialnej za pojawienie się choroby.
Leczenie szkarlatyny
Leczenie szkarlatyny należy rozpocząć w miarę możliwości jak najszybciej. Wówczas ochronimy swój organizm przed groźnymi powikłaniami. W zwalczaniu choroby wykorzystywane są antybiotyki z grupy fenylometylopenicyliny, doustnych cefalosporyn, a także makrolidów. Kuracja antybiotykowa powinna trwać od 10 do 14 dni. W tym czasie zaleca się, aby pacjent leżał w łóżku, gdyż jest to choroba mocno wycieńczająca organizm. Po zakończeniu terapii, przez co najmniej tydzień, należy pozostać w domu, gdyż dla pełnego wyleczenia konieczna jest rekonwalescencja.
