Zakażenia opryszczkowe należą do powszechnie występujących. Nie każdy jednak zdaje sobie sprawę z tego, że zakażenie wirusem opryszczki nie jest możliwe w wyleczeniu. Z opryszczką można jednak radzić sobie skutecznie w sposób objawowy i zmniejszać prawdopodobieństwo jej pojawienia się.
Opryszczka wywołana jest przez wirusy Herpes simplex – HSV. Wirusy te dzielą się na dwa typy – jest to wirus HSV typu I oraz wirus HSV typu II. Każdy z nich wywołuje inne choroby opryszczkowe. Wirus opryszczki często przez długi czas pozostaje uśpiony w organizmie człowieka i aktywuje się dopiero w momencie sprzyjającym dla niego, czyli okresie obniżonej odporności. Wtedy wywołuje bolące i nieestetycznie wyglądające zmiany pęcherzykowe.
Choroby wywoływane przez HSV typu I
Najczęstszą chorobą, która jest konsekwencją zarażenia się wirusem HSV typu I, jest opryszczka wargowa. Opryszczka ta ma formę powierzchownych pęcherzyków pojawiających się na granicy błony śluzowej warg i jamy ustnej, czasami wychodząc poza czerwień wargową. Pęcherzyki napełnione są zwykle treścią surowiczą, potem rosną i pokrywają się strupkami.
Wirusy typu I mogą również wywoływać opryszczkowe zapalenie jamy ustnej powodujące bolesne nadżerki, opryszczkowe zapalenie opon mózgowych i mózgu, a także zakażenia rogówki czy małżowin usznych.
Choroby wywoływane przez HSV typu II
Wirusy opryszczki typu II odpowiadają głównie za zakażenia pojawiające się na narządach płciowych u kobiet i u mężczyzn. Zakażenie jest możliwe przeważnie poprzez kontakt seksualny z osobą, u której opryszczka występuje. Także ten typ wirusa przenoszony jest z matki na dziecko podczas porodu, dlatego w celu zmniejszenia ryzyka zakażenia stosuje się cesarskie cięcie.
Leczenie zakażeń opryszczkowych
Niestety, medycyna nie jest w stanie leczyć skutecznie organizmu zakażonego wirusem HSV – nie dysponujemy odpowiednimi lekami przeciwwirusowymi. Raz zakażony człowiek pozostaje na zawsze nosicielem wirusa. Są jednak skuteczne sposoby leczenia ogólnego i miejscowego zmian opryszczkowych.
W przypadku mało nasilonych zmian stosuje się przede wszystkim leczenie miejscowe, które polega na stosowaniu maści i kremów odkażających i osuszających, a także preparatów przeciwwirusowych zawierających acyklowir, pencyklowir lub dokozanol. Działanie leków miejscowych jest słabsze niż w przypadku leków doustnych. Nie zapobiegają one nawrotom i działają tylko w okresie namnażania się wirusów.
Dlatego rekomendowane jest także leczenie ogólne, które pozwala na zapobieganie nawrotom i zmniejszanie ich intensywności. Stosuje się wtedy wspomniane środki przeciwwirusowe w formie tabletek, a w skrajnych przypadkach wlewów żylnych. Ważna jest też profilaktyka – wzmacnianie organizmu, by wirus w okresie obniżonej odporności nie zaczął atakować.
