Zakażenia pochwy nie tylko wywoływane są przez bakterie lub grzyby, ale również mogą powodować je pasożyty. Takim schorzeniem jest rzęsistkowica, inaczej trychomonadoza, za którą odpowiedzialne są rzęsistki – pierwotniaki zaliczane do rodzaju Trichomonas. Rzęsistkowica to choroba pasożytnicza dróg moczowo-płciowych, która głównie przenosi się poprzez stosunek seksualny z zakażoną osobą. Również do zakażenia może dojść poprzez kontakt z przedmiotami higieny osobistej osoby zakażonej.
Charakterystyka pasożyta
Rzęsistek pochwowy (łac. Trichomonas vaginalis) to jednokomórkowy pierwotniak – pasożyt bytujący po zakażeniu w drogach moczowo-płciowych u człowieka. Rzęsistkowica wywołana przez rzęsistka pochwowego dotyka częściej kobiet, jednak również chorują na nią mężczyźni. Miejsce działania rzęsistka to pochwa oraz cewka moczowa u kobiet, a u mężczyzn także gruczoł krokowy.
Zakażenie rzęsistkiem pochwowym rozpoznaje się głównie poprzez badanie mikroskopowe pasożyta z wymazu z wydzieliny pochwy, cewki moczowej czy osadu moczu. Profilaktyka zakażeń polega na stosowaniu prezerwatyw, niepodejmowaniu aktywności płciowej z osobami niepewnymi, przestrzeganiu podstawowych zasad higieny, Zakażeniom sprzyjają także inne infekcje intymne bakteryjne i grzybicze.
Objawy choroby
Wśród głównych objawów rzęsistkowicy znajdują się:
- pieczenie, swędzenie i ból w cewce moczowej
- częstomocz i ból przy oddawaniu moczu
- pieniste i żółto-zielone upławy
- bóle w podbrzuszu
- bolesność w trakcie stosunku płciowego
- wydzielina z cewki moczowej
- u mężczyzn zaczerwienienie i nadżerki na żołędzi
W przypadku przewlekłej rzęsistkowicy, która nie została wyleczona w początkowej fazie, pojawiają się zmiany w nabłonku pochwy i szyjki macicy u kobiet, a u mężczyzn zapalenie gruczoł krokowego. Nieleczona choroba może powodować w skrajnych przypadkach bezpłodność i powikłania ciążowe.
Leczenie rzęsistkowicy
W celu określenia źródła objawów zaleca się wykonać badania – główne to pobranie wymazu i przeanalizowanie go pod mikroskopem. Także konieczne może być wykonanie innych badań, między innymi dotyczącym rzeżączki, chlamydiozy, kiły, aby wykluczyć zakażenia podobnymi drobnoustrojami.
W leczeniu rzęsistkowicy stosuje się w szczególności antybiotyki. To głównie metronidazol i inne pochodne imidazolu, na przykład tynidazol, ornidazol. Kuracja antybiotykowa musi być podjęta zarówno przez zakażoną osobę, jak i przez jej partnera lub partnerów seksualnych. Na czas kuracji nie należy podejmować czynności seksualnych. Po zakończeniu leczenia zaleca się powtórzyć badania w celu potwierdzenia jego skuteczności.
